Al sinds het begin van de coronacrisis en het mooie weer, zitten we buiten op ons terras in onze witte regiseursstoeltjes met tussenin de houten ovale tafel. We starten de morgen met een kopje thee, yoghurt met muesli en fruit. De mensen uit de buurt zijn ook wakker en maken hun eerste rondje met of zonder hond over de boulevard en langs het water.

Velen maken hun dagelijkse wandeling om even de quarantaine ontvluchten. Iedere ochtend draait de vrouw uit de van Beuningenstraat extra’s rondjes om haar kilometers te maken. Ze telt haar stappen. Hoe fijn is het om ook even je verhaal te kunnen doen. Als mensen ons op het terras zien zitten of ze zien dat  onze terrasdeur openstaat, houdt men de pas in. Of de fiets wordt geparkeerd om verhalen te vertellen.

In het begin was het spontaan en was men verrast. Maar nu komen buren, bekende en onbekende buurtgenoten, vrienden en familie langs voor een praatje. Achter het hek natuurlijk. Op een veilge afstand van 1,5 meter. Het hek als natuurlijke scheidingslijn. Soms vastgeklauwd aan de spijlen of hangend op het muurtje. De meisjes van het koor kwamen een wijntje drinken, de chips werden in een zakje overgegooid. Evenals de mondmaskers, gemaakt door mijn schoonzusje Yvonne onze kant uitkwam en de paracetamol voor de overbuurvrouw de andere kant uit vlogen. De bezorging van de maaltijd van Het Paviljoen werd geëvalueerd en het blik met Vrijheidssoep in de tas aan het hek gehangen.

Op 5 mei, Bevrijdingsdag speelde het Polka trio voor ons en de hele buurt prachtige Balkan muziek. De ‘meneer’ van Nassau komt voordat hij naar het ’t Twiske fietst ons een groet brengen. Irene van ons koor gooide een tuinplantje naar ons toe en showde haar mondmasker in het zelfde patroon als haar nieuwe jurk. Carien stopte mij door de spijlen van het hek een printje toe uit het NRC van Auke Kok. https://www.nrc.nl/nieuws/2020/04/30/moustaphas-ongenaakbaarheid-a3998205. Marion en Fred kwamen langs, zo ook Bram, Hans, Mieke, Wilma, Pia, Michèle, Marcella met kip, Jaap, Ellis en Renate met Panna, Arend en onze neef Daan. Jeroen fiets elke dag voorbij op weg naar zijn moeder en zwaait van verre. Vrienden vragen nu van tevoren of we tijd hebben voor een ‘hekgesprek’ Gisteren aten we om 7 uur onze kipsaté van café Rooster. Wim kwam langs op weg naar huis en ‘at’ een beetje mee. Er zijn zwaaimomenten en serieuze gesprekken over hoe wij allen deze moeilijke tijd ervaren. ‘Alles goed met jullie? Lekker plekje! Zo jij bent al bruin, jij hoeft niet meer naar Griekenland. In welke tijd zijn we terechtgekomen?  As. vrijdag staat een bezoek uit Almere gepland. Er wordt gereisd om elkaar een hart onder de riem te steken.

Wij genieten enorm van deze gesprekken en we denken en hopen de personen aan de andere kant van het hek ook. Gegroet allen, ontmoet elkaar en begin een gesprek op 1,5 meter. HOU VOL!!

Hannis & Anne-Marie, terras voor aan het Witteneiland met uitzicht op de Kostverlorenvaart.