Onzichtbaar voor onwetenden zit boven de Stadstuinwinkel op de hoek van de Westzaanstraat en Spaarndammerstraat een van de oudste wooncoöperaties voor ouderen in onze buurt. Daar, in een pand uit de jaren negentig, huizen 23 bewoners in achttien appartementen. Het zijn ruime twee- en drie-kamerwoningen. Alle woningen hebben een sociale huurprijs. Gezamenlijk beheren ze een ruime gemeenschapsplek die (pre-corona) druk werd gebruikt. Kaarten, darten, een zoveelste-jaars huwelijksfeest, koffieochtenden, etentjes en drie keer per jaar een bingo-avond waarbij buurtbewoners van harte welkom zijn.


Penningmeester Ger Jansen vertelt hoe graag ze elkaar weer zien na corona, zoals bij de BBQ in de tuin van het pand en de bingo-avonden. 

 

De groep huurt de woningen van woningbouwcorporatie De Key. Een deel van het beheer doen ze zelf, zoals het schoonhouden van de gemeenschappelijke ruimtes en kleine reparaties. Belangrijk is het nabuurschap. Men weet het als iemand iets nodig heeft of ziek is geworden. Alleenstaanden kunnen altijd de interne telefoonlijn bellen als de nood aan de man is. 


Er is nog één bewoonster over van de pioniersgroep die in 1994 het nieuwbouwpand betrok. Andere bewoners zijn er langzaam maar zeker bijgekomen. Zoals Ger en zijn vrouw die veertien jaar geleden als vijftigers door de ballotage kwamen en naar alle tevredenheid wonen in een driekamerflat. Het vinden van geschikte kandidaten als een woning vrijkomt, is een belangrijke taak. Eerst bespreekt het bestuur met elke kandidaat wat het karakter van de woongroep is en vraagt of zij voldoen aan de voorwaarden voor sociale huur. Heeft het bestuur een geschikte kandidaat of kandidaten dan besluiten de bewoners gezamenlijk of de vrijgekomen flat naar de kandidaat-bewoners gaat. “Dat gaat bijna altijd goed” zegt Ger niet zonder trots. Het verschaft de zittende bewoners de gelegenheid mensen uit te zoeken die past bij hun specifieke sfeer met de echte Amsterdamse gezelligheid. Mensen tot 70 jaar kunnen op de wachtlijst komen. “Ze moeten wel gezond zijn” zo voegt Ger Jansen eraan toe “want we zijn geen verzorgingshuis”. Maar wel een huis met zorg voor elkaar, zo is mijn indruk. 


In de jaren negentig zijn meer initiatieven gerealiseerd van collectieve woonvormen, zoals woongroep De Waterspiegel die in 1997 de deuren opende voor bewoners vanaf 50 jaar. De Waterspiegel op het Waterleidingterrein heeft achttien ruime flats (van 65 en 75m2) en een ruimte voor de gezamenlijke activiteiten. De Waterspiegel huurt van Rochdale. De kandidaat zelf wordt net als in de Westzaanstraat uitgekozen door de zittende bewoners. En dat zorgt ervoor dat er een zekere cohesie is, dat mensen zich om hun gebouw bekommeren en bij elkaar betrokken voelen. 

Zover ik kon nagaan zijn er de afgelopen twintig jaar geen nieuwe collectieve woonvormen voor ouderen bijgekomen, terwijl de mogelijkheid om naar een bejaardenhuis te verhuizen is verdwenen. Veel mensen die ik sprak willen niet ‘oud worden in hun uppie’ zoals iemand het uitdrukte. Men verlangt naar een hofje waar je je buren kent en dagelijks een praatje kan maken zonder de straat op te hoeven gaan. Wonen in een hofje zoals er in de Jordaan nog verschillende over zijn uit vorige eeuwen is waarschijnlijk een onrealistische droom in onze volgebouwde buurt, maar een eigen verdieping in een nieuwbouwflat, of een aantal panden naast elkaar die levensloopbestendig worden gemaakt, zou toch moeten kunnen. 

Want wie wil er niet, blijven wonen bij het ouder worden in eigen buurt met wat maatjes om je heen, met een gezamenlijke ruimte of tuin waar je buren ontmoet en even je verhaal kwijt kan. 


Heb je tips over woongroepen, voor ouderen en voor alle leeftijden in de buurten rondom het Westerpark? Meld het mij! 

Wanda Bloemgarten

Je kunt Wanda bereiken op woneninwesterpark@stadsdorpwesterpark.nl

Klik hier voor het eerste artikel '14 woningen'